Ροδολίβος, Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου 2005

Περιφερειακή Επιμόρφωση Εκπαιδευτικών

Πρόσθετων Γνωστικών Αντικειμένων των Ολοήμερων Σχολείων της Δ/νσης Π.Ε. Ν. Σερρών

Εισηγητής: Σαμολαδάς Μόσχος, Σχολικός Σύμβουλος

7^ης Περιφέρειας Π.Ε. Ν. Σερρών.

Θέμα: « Η αναγκαιότητα μετεξέλιξης των Πειραματικών Ολοήμερων Σχολείων (Παιδαγωγική Εισήγηση) ».

ΡΟΔΟΛΙΒΟΣ 24-2-2005

Α΄ Ο Ρόλος του Σχολείου

Η Παιδαγωγική επιστήμη δεν μπορεί μόνο με θεωρητικά αξιώματα να εξασφαλίσει την εξέλιξη της σχολικής εκπαίδευσης χωρίς να γνωρίζει τι πρέπει να περιμένει από την εφαρμογή ή μη εφαρμογή αυτών των αξιωμάτων.

Η παραπάνω ερωτηματική θέση βρίσκεται σε στενή σχέση με το τι περιμένουμε από το Ρόλο του θεσμού του σχολείου. Αυτή η προσδοκία συναντά συγκεκριμένες λειτουργίες που επιτελεί το Σχολείο με το εκπαιδευτικό του έργο. Ασφαλώς υπάρχουν πολλές έρευνες που μπορούν να αποτελέσουν σεβαστή επιχειρηματολογία για την ανάπτυξη μιας θεωρίας ύπαρξης του Σχολείου, όπως εκείνες που αναφέρονται στις κοινωνικές συνθήκες που πιέζουν την εκπαίδευση στη διατήρηση του κοινωνικού Status και άσκηση αναπαραγωγικών λειτουργιών.

Αυτές συνήθως καταλήγουν στο ότι:

a) Η γνωστική λειτουργία και ανάπτυξη δεξιοτήτων είναι σε άμεση εξάρτηση από το επαγγελματικό σύστημα και το σύστημα απασχόλησης. ( Οικονομικός Παραγωγικός Παράγων ).

b) Επιλεκτική λειτουργία που με συστήματα εξέτασης και αξιολόγησης, το εκπαιδευτικό σύστημα εξαρτάται από την κοινωνική διαστρωμάτωση.

c) Η λειτουργία της κοινωνικής ένταξης, που σχολική ζωή και σχολικοί ρόλοι εξαρτώνται από το πολιτικό σύστημα

Δεν θα σταθούμε σε αυτές τις θεωρίες χωρίς να τις παραβλέπουμε αλλά θα προσπαθήσουμε να διευρύνουμε την παρουσίαση του ρόλου του Σχολείου με βάση το μοντέλο του Lenhart, που παρουσιάζει όλες τις λειτουργίες του Ρόλου του Σχολείου ατομικές και κοινωνικές που η επιχειρηματολογία τους δεν σταματάει στην εξασφάλιση του status της κοινωνικής διαστρωμάτωσης αλλά μέσα από το Σχολείο αφήνουν την προσδοκία της κοινωνικής εξέλιξης και προόδου και εντοπίζουν τις διαστάσεις εξάρτησης της αποτελεσματικότητας του Ρόλου του σχολείου:

Λειτουργίες του σχολείου.

1. Η προσφορά γνώσεων και η ανάπτυξη των ικανοτήτων κάθε μαθητή. (Προγράμματα σπουδών, εκμάθηση και άσκηση παραγωγικών ρόλων).

2. Κοινωνικοποίηση των μαθητών.(Προετοιμασία για επιλογή και άσκηση κοινωνικών ρόλων).

3. Η γνώση και συνείδηση της πολιτισμικής ταυτότητας και η εξασφάλιση- συνέχισης και εξέλιξης της εθνικής κληρονομιάς.(Τώρα το ενδιαφέρον στρέφεται και στην Ευρωπαϊκή ταυτότητα ).

4. Και η επίδραση της αγωγής στην προσωπικότητα του κάθε μαθητευόμενου-Μορφωτική λειτουργία-που αγκαλιάζει όλες τις παραπάνω λειτουργίες.

Η ποιότητα, οι στόχοι και η προσδοκία της αποτελεσματικότητας αυτών των λειτουργών εξαρτώνται από τρεις κυρίως διαστάσεις:

i. Τη διαρθρωτική διάσταση.

ii. Τη διοικητική διάσταση.

iii. Τη διδακτική διάσταση.

Η αλλαγή του περιεχομένου των λειτουργιών και του είδους των διαστάσεων είναι συνισταμένη των πιέσεων και απαιτήσεων των κοινωνικοοικονομικών ομάδων, των πολιτικών δυνάμεων, της εξέλιξης των γνώσεων και των πορισμάτων των επιστημών της αγωγής που δημιουργούν τα μεταρρυθμιστικά ρεύματα.

Β΄ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΤΙΚΕΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΙΣ ΣΤΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΓΙΑ ΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΕΡΓΟ ΤΩΝ ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΜΟΝΑΔΩΝ

Μετά την ελαχιστοποίηση ακόμα και επίλυση του μεταπολεμικού προβλήματος της υποχρεωτικής φοίτησης, στο τέλος του 20^ου αιώνα, δύο μεταρρυθμιστικές κατευθύνσεις διακρίνονται στο διάλογο για τα εκπαιδευτικά συστήματα των αναπτυγμένων χωρών. Η κατεύθυνση του εκσυγχρονισμού και η κατεύθυνση του εκδημοκρατισμού.

a) Με τον όρο εκσυγχρονισμό εννοούμε την αντικατάσταση όλων των αναχρονιστικών δομών της διάρθρωσης ενός εκπαιδευτικού συστήματος όταν αυτό δεν είναι πλέον σε θέση να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις μιας κοινωνίας και από την άλλη την εισαγωγή νέου γνωστικού περιεχομένου ώστε να εφοδιάζονται οι μαθητευόμενοι με γνώσεις και δυνατότητες που να εγγυώνται την προσωπική τους και την κοινωνική πρόοδο.

b) Με τον όρο εκδημοκρατισμό εννοούμε την επίτευξη μέσα από την σχολική φοίτηση της ατομικής και κοινωνικής χειραφέτησης των νέων . Στην μεταρρυθμιστική αυτή κατεύθυνση οδήγησε η επιχειρηματολογία ότι το Σχολείο δεν πρόσφερε ίσες ευκαιρίες μάθησης και τις ίδιες ελπίδες κοινωνικοποίησης σε όλους τους μαθητευόμενους (Chancengleichheit). Ανεξάρτητα από κοινωνικοοικονομική προέλευση του μαθητή, ανεξάρτητα από ατομικές ιδιαιτερότητες και σήμερα άσχετα από την εθνότητα και τον τόπο διαμονής να μπορεί να ενταχθεί με ασφάλεια στο κοινωνικό σύνολο με αξιοσέβαστες συνθήκες εργασίας και διαβίωσης. Ο μεγάλος αυτός στόχος αποδείχθηκε ότι δεν υλοποιείται μόνο από νομικές και συνταγματικές αναφορές, αλλά η επιτυχία του έχει άμεση εξάρτηση από την δομή και ποιότητα της σχολικής εκπαίδευσης.

Προχωρά κανείς λίγα βήματα περισσότερο, χωρίς να ασπάζεται επαναστατικές απόψεις, σίγουρα θα βρει και τη θέση ότι περιμένει κανείς μια καλύτερη δημοκρατική κοινωνία, όταν τα μέλη της μορφώνονται σε ένα πιο δημοκρατικό Εκπαιδευτικό σύστημα.

Περιοχές της μεταρρυθμιστικής τάσης του εκδημοκρατισμού.

1) Νέα οργάνωση της διάρθρωσης και δομής του εκπαιδευτικού συστήματος.

Προσπαθεί μέσα από τη νέα οργάνωση να εφαρμόσει κοινωνική δικαιοσύνη στο σχολικό σύστημα με:

Ισότητα δυνατοτήτων μόρφωσης για όλους.

Επιστημονική μόρφωση για όλους

Ανταπόκριση στα ατομικά βήματα προόδου και μάθησης.

Παροχή δίκαιης κοινωνικής εμπειρίας σε όλους.

Προσφορά όλων των απαραίτητων γνωστικών αντικειμένων.

Ισορρόπηση της ανισότητας κοινωνικοοικονομικής προέλευσης των μαθητών.

2) Αλλαγή της θέσης του εκπαιδευτικού προσωπικού.

Εκδημοκρατισμός της θέσης του δασκάλου σημαίνει ένα μεγαλύτερο πεδίο ελευθερίας κατά την άσκηση του λειτουργήματος του. Ενεργό συμμετοχή στα όργανα κατάρτισης και υλοποίησης του εκπαιδευτικού έργου τη σχολικής μονάδας. Συμμετοχή στα όργανα εποπτείας ώστε και αντικειμενική εποπτεία να γίνεται και οι συμβουλευτικές και επιμορφωτικές διαδικασίες να ενισχύονται.

3) Αλλαγή της θέσης του μαθητή.

Η προσπάθεια αυτή τοποθετείται στην εκπροσώπηση και συμμετοχή των ενδιαφερόντων του μαθητή στη μαθησιακή διαδικασία από τη μια και στην εξασφάλιση της συναπόφασης των μαθητών στους κανόνες λειτουργίας των σχολικών μονάδων. Η στάση και η εμπειρία αυτή είναι θετική για την ενεργοποίηση των μελών μιας κοινωνίας με αυξημένη κοινωνική και ανθρωπιστική νοοτροπία και συνείδηση.

4) Επανακαθορισμός των στόχων, του περιεχομένου και των μεθόδων μάθησης.

Κάθε δημοκρατική πολιτεία προσπαθεί από τη μια μεριά μέσα από την παρεχόμενη εκπαίδευση να εξασφαλίσει την κοινωνική- οικονομική και πολιτιστική ύπαρξη και συνέχιση της παρουσίας της στο παγκόσμιο «γίγνεσθαι» και από την άλλη να παρέχει ευελιξία και ανοιχτή τη δυνατότητα στη νέα γενιά να μπορεί να διαμορφώνει τη Φόρμα και τον τρόπο της δικής της κουλτούρας και προόδου.

Οι αποφάσεις για το γνωστικό περιεχόμενο της εκπαίδευσης έφεραν και φέρνουν τις μεγαλύτερες συγκρούσεις μεταξύ των δικαιωμάτων των διαφορετικών κοινωνικοοικονομικών δυνάμεων όπου παιδαγωγοί και φορείς προσπαθούν να βρουν τη δυνατή χρυσή τομή των απαιτήσεων ενδιαφερόμενων μεγάλων κοινωνικών ομάδων και της προόδου της πολιτείας.

Ο εκδημοκρατισμός σ’ αυτό τον τομέα προσπαθεί να εισάγει ένα ευρύτερο και ελεύθερο πλάνο. Πολλά μοντέλα προσπάθησαν να παρουσιάσουν παράλληλα αναλυτικά προγράμματα ως προσφορά για κάθε σχολική μονάδα. Όλα ξεκινούν από ένα βασικό πλαίσιο σπουδών αλλά η δυνατότητα και το εύρος επέκτασης δεν είναι προκαθορισμένο. Η δημοκρατική σημασία βρίσκεται στο ότι το Αναλυτικό Πρόγραμμα πρέπει να εξασφαλίζεται από το δικαίωμα διαλόγου και συναπόφασης της εκπαιδευτικής κοινότητας, των ενδιαφερόντων των μαθητών και πολύ περισσότερο των γονέων στην εσωτερική εφαρμογή του σε μια σχολική μονάδα όπου η πολιτεία θα διαθέτει απαραίτητα διδακτικό προσωπικό, υποδομή και διδακτικά μέσα.

Η συγκεκριμενοποίηση των θέσεων αυτών πιέζει πάντοτε στη μεταρρύθμιση των μεθόδων διδασκαλίας που πρέπει να εξασφαλίσουν τη δημοκρατική θέση του δασκάλου και του μαθητή και να λαμβάνουν υπόψη τους τα αποτελέσματα της παιδαγωγικής ψυχολογίας για την εξασφάλιση του παιδαγωγικού κλίματος, της εποικοδόμησης της γνώσης και της ανάπτυξης των δυνατοτήτων του κάθε μαθητή .

5) Ο εκδημοκρατισμός του Σχολείου περνάει μέσα από τη θεσμική καθιέρωση του.

Η θεσμική καθιέρωση της μεταρρύθμισης πρέπει να αναφέρεται στις τέσσερις περιοχές που αναπτύξαμε και να δίνει τη δυνατότητα επανακαθορισμού των στόχων με την συναπόφαση πολιτείας – επιστημονικής κοινότητας- εκπαιδευτικής κοινότητας και Γονέων. Οι πολιτικοί είναι αυτοί που έχουν στα χέρια τους τη δυνατότητα να βάζουν σε κανάλια εφαρμογής τις προτάσεις όλων των κοινωνικών ομάδων.

Γ΄ Το ενιαίο, αδιάσπαστο Ολοήμερο Σχολείο

Το Ολοήμερο Σχολείο υπό το πρίσμα των μεταρρυθμιστικών κατευθύνσεων.

« Το Ολοήμερο Σχολείο μπορεί να αποτελέσει τον προπομπό ή τον τροχιοδείκτη για αλλαγές και εκτιμήσεις στο κανονικό σχολείο διότι η δομή και η λειτουργία του όχι μόνο επιτρέπουν, αλλά και επιβάλλουν υιοθέτηση προτάσεων που αφορούν την οργάνωση της Σχολικής ζωής και εργασίας, τη διάρθρωση και μεθοδολογική προσέγγιση των περιεχομένων διδασκαλίας, τις μορφές εργασίας για αποτελεσματική μάθηση, την καλλιέργεια θετικού συναισθηματικού κλίματος μέσα στην τάξη κ.λ.π.

Αναφέρει μέλος της επιστημονικής ομάδας στήριξης με το άρθρο του:

Το Ολοήμερο Σχολείο οι απαιτήσεις και οι υποσχέσεις του για εκπαιδευτική μεταρρύθμιση.

Ασφαλώς και έγιναν πολλές και σοβαρές προσπάθειες παρέμβασης στο Σχολείο της Δημοτικής Εκπαίδευσης με πάρα πολλά θετικά αποτελέσματα. Παρ’ότι θα ήταν πάρα πολύ ωφέλιμο να αναλυθούν δεν είναι του παρόντος. Δεν μπορούμε όμως να μη επισημάνουμε ότι κοινωνικοοικονομικές- επιστημονικές-εκπαιδευτικές και πολιτικές δυνάμεις πίεσαν και πιέζουν για την αλλαγή της υπάρχουσας καταστάσεως στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Χωρίς λεπτομέρειες, άλλωστε σας είναι γνωστές από άλλες εισηγήσεις ο νόμος 2525 εισάγει το θεσμό του ολοήμερου Σχολείου. Ένα άρθρο του νόμου με γενικούς ελκυστικούς στόχους. Οι τρόποι υλοποίησης άγνωστοι. Γίνονται διάφορες προσπάθειες που οδηγούν κυρίως σε ίδρυση τμημάτων φύλαξης των παιδιών. Τότε το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο με την υποστήριξη μιας ομάδας επιστημόνων, την έγκριση του Υπουργείου Παιδείας, τη συναπόφαση των τοπικών αρχών. των εκπαιδευτικών και των γονέων ξεκινάει τη λειτουργία των 28 Πιλοτικών Ολοήμερων Σχολείων ενιαίων και αδιάσπαστων μεταξύ των οποίων και αυτό που σήμερα μας φιλοξενεί. Το δρόμο της υλοποίησης, παρά την ιδιαιτερότητα της κάθε σχολικής μονάδας μας τον ανέλυσε ο Πρόεδρος της πράξης.

Πόσο όμως αντέχει αυτή η υλοποίηση κάτω από τα επιστημονικά παιδαγωγικά δεδομένα που προαναφέρθηκαν;

Μια σύντομη κωδικοποίηση.

1. Υποδομή : Παρακάμπτεται η γραφειοκρατία των διοικητικών-τεχνικών υπηρεσιών. Η επιστημονική ομάδα του Π.Ι. με βάση τα πορίσματα της Παιδαγωγικής σημασίας του χώρου και τις προϋπάρχουσες παραστάσεις που έχει ( συγκριτική παιδαγωγική) προτείνει τη διαμόρφωση των χώρων μάθησης, την οργάνωση εργαστηρίου, την οργάνωση αιθουσών κατά αντικείμενο, βιβλιοθηκών, εμπλουτίζει με εποπτικά μέσα, διαμορφώνει και εξοπλίζει χώρους εστιατορίου. Όπου το οικονομικό σκοντάφτει από το υψηλό κόστος , στη δική μας περίπτωση στέκεται αρωγός και μέγας υποστηρικτής του εγχειρήματος η Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Ο Διευθυντής αέναος εργάτης αναλαμβάνει τη διαχειριστική σύνδεση με την ομάδα υλοποίησης και με την προσωπική δουλειά του διδακτικού προσωπικού είναι αυτοί που βάζουν την τελευταία τους σφραγίδα στους χώρους πριν δοθούν για χρήση στους μαθητές.

Ο σχολικός σύμβουλος , ο Προϊστάμενος και αρκετές φορές η Διεύθυνση συμμετέχουν σε κάθε ενημέρωση και απόφαση εδώ ή αλλού.

Η συναπόφαση λοιπόν όλων των φορέων στόχος της μεταρρυθμιστικής κατεύθυνσης του εκδημοκρατισμού δοκιμάστηκε στον τομέα της υποδομής. Η διαμόρφωση του αύλειου χώρου θα μας καλέσει όλους να τελειοποιήσουμε αυτό το κόσμημα.

2. Παρέμβαση στις λειτουργίες του Σχολείου.

Μεγαλώνει τη διάρκεια παραμονής των μαθητών στο σχολείο με ένα ενιαίο και αδιάσπαστο πρόγραμμα (Διαρθρωτική διάσταση).

A. Χωρίς να αλλοιώνει το κοινό πανελλήνιο αναλυτικό πρόγραμμα εισάγει νέα γνωστικά αντικείμενα ή ενισχύει τη διδασκαλία κάποιων (Υπολογιστές, Ξένες Γλώσσες) που πιέζουν το γνωστικό περιεχόμενο της εκπαίδευσης και προσπαθούν οι γονείς να αγοράσουν από το χώρο της παραπαιδείας (Κατεύθυνση εκσυγχρονισμού).

B. Καθιερώνει την ισότιμη μετά λεγόμενα ακαδημαϊκά μαθήματα, διδασκαλία πολλών μαθημάτων του κοινού προγράμματος, με την προσφορά τους από ειδικούς εκπαιδευτικούς, σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους. Η προσφορά αυτή επιδιώκει την ικανοποίηση των ενδιαφερόντων όλων των μαθητών, κάνει ελκυστική την εκπαίδευση και καλλιεργεί τις ικανότητες όλων των μαθητών, εξασφαλίζοντας αρτιότερη ανάπτυξη της προσωπικότητας τους. Πέρα από τη μορφωτική διάσταση εξυπηρετεί και το αξίωμα ίσες ευκαιρίες και αυξάνει κατακόρυφα την ανταγωνιστικότητα μάθησης της δημόσιας εκπαίδευσης.

Γ. Η εισαγωγή της δυνατότητας των μαθητών να εμπεδώνουν, τουλάχιστο τα μεγαλύτερα σε βαθμό δυσκολίας μαθήματα (προετοιμασία), στο χώρο του σχολείου, με διάθεση ωρών για ενισχυτική διδασκαλία, είναι από το πιο θετικά βήματα της δημόσιας εκπαίδευσης προς την ελαχιστοποίηση των αρνητικών παραγόντων προόδου που είναι απόρροια της διαφορετικότητας της κοινωνικοοικονομικής κατάστασης του μαθητή.

Πρέπει να τονιστεί εδώ ότι η κατεύθυνση του εκδημοκρατισμού εστιάζεται κυρίως στο ότι το πρόγραμμα είναι ενιαίο για όλους τους μαθητές και στο ότι στην επιλογή των μαθημάτων επιλογής (συναπόφαση) συμμετέχουν και οι γονείς.

Δ. Συγκεκριμένη παρέμβαση στη λειτουργία της καλλιέργειας της εθνικής συνείδησης έγινε με την εισαγωγή στο πρόγραμμα ωρών διδασκαλίας τοπικής ιστορίας, παραδοσιακού παραμυθιού, παραδοσιακών χορών, παραδοσιακής μουσικής αλλά και παραδοσιακής τέχνης.

E. Διδακτική διάσταση.

Ε.1 Αναλυτικά προγράμματα. Καταρτίστηκαν αναλυτικά προγράμματα για όλα τα αντικείμενα. Έτσι λύθηκαν τα χέρια όσων από εμάς είχαμε το υπεύθυνο έργο παρακολούθησης της διδακτέας ύλης. Τα προγράμματα δεν αρκούνται μόνο στην ύλη, αλλά προχωρούν και στη μέθοδο. Ο συνδυασμός με το Διαθεματικό πλαίσιο αποτελεί πρωτοπόρα εργασία για την ελληνική πραγματικότητα. Προγράμματα που διευκόλυναν τη διαπλάτυνση πολλών αντικειμένων και στα ολοήμερα τμήματα. Σας πληροφορώ ότι την ερχόμενη σχολική χρονιά θα λειτουργήσει Θεού θέλοντος και πολιτείας επιτρεπούσης ολοήμερο τμήμα και στο μοναδικό σχολείο που απέμεινε.

Ε.2 Ο τρόπος λειτουργίας τους επέτρεψε την εισαγωγή πολλών μορφών και μεθόδων διδασκαλίας. Ομαδοσυνεργατικές μέθοδοι, σχέδια εργασίας (projects), διαθεματικές προσεγγίσεις της γνώσης εφαρμόστηκαν ύστερα από υψηλής ποιότητας συνεργασία μεταξύ επιστημόνων της διδακτικής- Σχολικών συμβούλων- Διδακτικού προσωπικού. Δεν πρέπει εδώ να παραλείψουμε ότι πολλές φορές ο τρόπος δουλειάς παρουσιάστηκε είτε σε πανελλαδικό επίπεδο είτε σε ομάδες σχολείων κι αυτή η παρουσία ξέφευγε από την επιδειξιακή της μορφή, και ανανέωνε αμφίδρομα τις διδακτικές γνώσεις συντελεστών-στελεχών και εκπαιδευτικού προσωπικού.

Ε3 Ο τρόπος λειτουργίας του σχολείου, παρά τις οποιεσδήποτε έστω και μικρές ενστάσεις γονέων και παραγόντων βρήκε σε λίγο χρονικό διάστημα ένα μεγάλο υποστηρικτή-το μαθητή. Έγινε ενεργός-συνεργατικός-δημιουργικός. Πάνω από όλα χωρίς αρνήσεις προσαρμόστηκε στο νέο περιβάλλον. Αγάπησε το Σχολείο, δεν διαμαρτυρήθηκε για την επέκταση του ωραρίου, έφαγε στο τάπερ δίπλα στους συμμαθητές του.

Ε4 Η καρδιά της κάθε σχολικής μονάδας χτυπάει μέσα στα υπομονετικά στήθη του δασκάλου και της δασκάλας της τάξης. Στο αντάμωμα των ματιών του μαθητή και του δασκάλου αποφασίζεται το μέλλον της κάθε κοινωνίας. Μα εάν ο δάσκαλος με το φιλότιμο του και την εργατικότητα του μπόρεσε και μπορεί να τα βγάλει πέρα στην εφαρμογή του κανονικού προγράμματος, ο προβληματισμός του και η ευθύνη του σε ένα πειραματικό ολοήμερο γίνεται τεράστιος.

Ø Απ’αυτόν περνάει η εφαρμογή των νέων αναλυτικών προγραμμάτων.

Ø Απ’αυτόν τα νέα γνωστικά αντικείμενα.

Ø Απ’αυτόν η προετοιμασία, η μελέτη.

Ø Απ’αυτόν η ενισχυτική.

Ø Απ’αυτόν η ποιότητα του εκπαιδευτικού έργου και το παιδαγωγικό κλίμα.

Η ελεύθερη προτίμηση του εκπαιδευτικού για παραμονή του στη συγκεκριμένη σχολική μονάδα που μετατρέπονται σε ολοήμερη πιλοτική ήταν ένα στοιχείο σε θετική κατεύθυνση για τη στάση του εκπαιδευτικού. Στην περίπτωση όμως που ο εκπαιδευτικός δεν είχε δυνατότητα επιλογής, αφού για να επιλέξει άλλο σχολείο έπρεπε να απομακρυνθεί από τον τόπο διαμονής, αλλά και για συναισθηματικούς λόγους, η επιλογή μετατρεπόταν σε υποχρεωτική. Από την άλλη η προτεραιότητα προτίμησης λόγω της μεγάλης απόστασης και η απουσία της προσδοκίας υπηρεσιακών ωφελειών, υποχρέωσε τα υπηρεσιακά Συμβούλια να τοποθετούν κάθε φορά προσωπικό χωρίς να το ρωτήσει, ανάλογα με τις δυνατότητες που είχε και ασφαλώς χωρίς να γνωρίζει τους στόχους και τον τρόπο λειτουργίας του Πειραματικού Ολοήμερου. Ανάλογη και δυσκολότερη αντιμετώπιση έχει με τους εκπαιδευτικούς ειδικοτήτων, που οφείλονται κυρίως στην έλλειψη.

Ε5 Η προσπάθεια επιμόρφωσης του διδακτικού προσωπικού αποτελεί το θετικότερο ξεκίνημα για τη σωστή λειτουργία των διασπαρμένων ανά την Ελλάδα Ολοήμερων Σχολείων.

ΣΤ Η συμμετοχή των γονέων στην επιλογή γνωστικών αντικειμένων είναι ένα πολύ θετικό βήμα για τη δημιουργία του ανοιχτού δημοκρατικού σχολείου. Όταν είναι ενήμεροι και γνωρίζουν τον τρόπο λειτουργίας του σχολείου, η συμμετοχή τους στην οργάνωση της σχολικής ζωής γίνεται μεγαλύτερη και ουσιαστικότερη.

Ζ Η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου. Η όλη προσπάθεια γίνεται αντικείμενο ερευνών. Πολλά από τα συμπεράσματα μας έχουν κοινοποιηθεί. Φρονούμε ότι πρέπει να γίνεται αποκρυσταλοποίηση των προσδοκιών και στην όλη διαδικασία εκτίμησης του εκπαιδευτικού έργου του Σχολείου και στην αμφίδρομη ωφελιμότητα των αποτελεσμάτων για επαναπροσδιορισμό των στόχων.

Αναγκαιότητα μετεξέλιξης των Πειραματικών Ολοήμερων Σχολείων από σχολεία ενός προγράμματος σε Πειραματικά Ολοήμερα Σχολεία Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης.

Γενική εκτίμηση

Με το πρόγραμμα λειτουργούν σχολικές μονάδες που ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις των μεταρρυθμιστικών κατευθύνσεων εκσυγχρονισμού και εκδημοκρατισμού των εκπαιδευτικών συστημάτων..

Μπορούν να δοκιμαστούν εφαρμογές προγραμμάτων και διορθωμένες να έχουν γενική εφαρμογή.( Υπολογιστές- Ξένες Γλώσσες- Εικαστικά- Μουσική κ.λ.π.).

Η λειτουργικότητα της υποδομής να αποτελέσει οδηγό παρέμβασης στην υποδομή ( κτιριακή και εποπτικών μέσων) όλων των σχολείων.

Μπορούν να αποτελέσουν κέντρο επιμόρφωσης όχι μόνο της συγκεκριμένης μονάδας, αλλά μέσω αυτής και πολλών εκπαιδευτικών δυνάμεων, μεγάλων εκπαιδευτικών περιφερειών.

Να αποτελέσει συνδετικό κρίκο των πιο νέων παιδαγωγικών πορισμάτων με το χώρο δουλειά και υλοποίησης φέρνοντας ε άμεσο διάλογο το μάχιμο εκπαιδευτικό με τους πανεπιστημιακούς δασκάλους και τους εισηγητές της εκπαιδευτικής πολιτικής.

Με την αμεσότητα αυτής της διαλεκτικής απαλείφεται η ανασφάλεια κυρίως των σχολείων της αγροτικής μας υπαίθρου.

Εξασφαλίζουν την έναρξη κάθε μεταρρυθμιστικής προσπάθειας από την πρωτοβάθμια εκπαίδευση, αλλιώς καμιά μεταρρύθμιση δεν πατάει σταθερά.

Κάνει ανταγωνιστική τη δημόσια εκπαίδευση και πρωτοπόρα σε ίσες ευκαιρίες και ίδιες ελπίδες μάθησης για όλα τα Ελληνόπουλα.

Εγγυώνται τη ρεαλιστική διαμόρφωση του «σχολείου του μέλλοντος».

Η δυνατότητα συνεχούς ανανέωσης λειτουργιών, προγραμμάτων και μεθόδων και η αξιολόγηση τους μπορούν να αποτελούν πάντοτε το σημείο εκκίνησης του διαλόγου για τη χάραξη εθνικής στρατηγικής για την Παιδεία ξεκινώντας από την Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση.

Πρόταση.

Για την εξάλειψη κάθε διοικητικής αργοπορίας και παράλειψης καθώς και κάθε φόβου εγκατάλειψης της προσπάθειας,

τα Πειραματικά Ολοήμερα Σχολεία να συνεχίσουν με θεσμική καθιέρωση να λειτουργούν ως «Πειραματικά Σχολεία Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης» υπό την αιγίδα του Π.Ι. Τα έξοδα της λειτουργίας τους να εξασφαλίζονται με την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου.

Σε ειδικές συναντήσεις όλων των εμπλεκόμενων φορέων να συνταχθεί κανονισμός λειτουργίας των μονάδων και κατάστασης εκπαιδευτικού προσωπικού που μετά τη δημοσίευση του να αποτελεί υποχρέωση των Διοικητικών και Εκπαιδευτικών Αρχών.

Κύριε Δήμαρχε, κυρίες και κύριοι του Π.Ι..

Δεν ξέρω αν έχω άλλη ευκαιρία τοποθέτησης ενώπιον σας, θέλω όμως και πιστεύω ότι θα αγωνιστείτε για τη συνέχιση της λειτουργίας των Πειραματικών Ολοήμερων Σχολείων.

Σας ευχαριστώ